Kollwitz, 1867 yılında Doğu Prusya’ da dünyaya gelmiş alman ressam, oymabaskı sanatçısı ve heykeltraştır.

Kollwitz, 19 ve 20.yüzyılda yaşanan anarşizm, sosyalizm ve komünizm Alman kültürüne büyük etkileri olan bir dönemde sanat çalışmalarına yön vermiştir. Bu dönemde Kathe sanat çalışmalarını sınıf sorunlarına yoğınlaştırmış ve politik bir dil oluşturmuştur. Bu sayede sosyal dengesizlikteki sınıflara sanat ile yükselen bir ses olmuştur.

"İnsanların zihinleri karışık olduğu ve yardıma ihtiyaç duydukları bu dönemde yardımcı olmak istiyorum." Käthe Kollwitz – 1922

20. yüzyılın ilk yarısında göz çarpan sanatçılar arasında olmuştur ve çalışmalarının arasında desenler, gravürler ve litografiler yoğunluktadır. Konularını yoksul, unutulmuş ve toplumsal haksızlığı uğramış insanlardan seçer.

Toplumsal konularda işlediği en önemli baskı serisi ‘’Dokumacıların İsyanı’’ serisidir. Kollwitz, teknik yetersizliklerden dolayı  ilk üçünü litografi, son üçünü de bakır levha üzerine asit oyma ile gerçekleştirdiği altı ‘baskı  resim’den oluşan Dokumacıların isyanı serisini 1893-1897 tarihleri arasında yapmıştır.

Sanatçı, bu seriyi, Alman yazar Gerhard Hauptmann’ın 1891 yılında yazdığı “Dokumacıların isyanı” (Die Weber) adlı oyunundan çok etkilenerek çalışmıştır. Oyun, “1844 yılı Silezya’sında yaşanmış  tarihi bir işçi ayaklanmasını; kölelik koşullarında açlıkla mücadele eden dokuma işçilerinin isyanını, isyanın askerler tarafından bastırılmasını anlatır.

1933 yılında Hitler’in gücünü artırması ile 1919’ da kabul edildiği ve profesörlük ünvanı aldığı Prusya Güzel Sanatlar Akademisi’ nden kovulur ve yirmi yıl eserlerini sergilemesi yasaklanmıştır.

Kathe iki oğlunu da savaş döneminde kaybetmiştir. Bu acının ardından sanat çalışmalarında ölüm temasını rahatsız edecek seviyede tekrarlayarak yerleşmiştir.

Kollwitz, 1919’da ağaç baskı  çalışmaya başlamıştır. 1923 yılında bu teknikle ürettiği, yedi eserden oluşan ve bir annenin savaşa tepkisini  yansıtan Savaş serisini çalışmıştır.

Torunlarından Jutta Kollwitz, 22 Nisan 1945'te ölümüne kadar yanında kalır. Jutta, büyükannesinin ölümünden hemen önce şöyle söylediğini anlatır: "Günün birinde yeni bir ideal ortaya çıkacak ve tüm savaşlar sona erecek. Bu inançla ölüyorum. Belki zorlu bir uğraş olacak ama başarılacak." Kendisini "eski bir düşman" olarak tanımlayan biri, Belçika askeri mezarlığı Vladsloo Praedbosch'un ziyaretçi defterine (Kathe Kollwitz'in Ebeveyn Figürleri bugün buradadır) bozuk bir Almanca ile şunları yazmıştır: 

"Tanrı seni takdis etsin, Kathe. Ve tüm çocuklarını da. Senin istediğin yolda devam ediyoruz."